De ring met inscriptie:
Het is nog schemerig en de dauw ligt op de bladeren van de bomen en struiken als Judith haar jas van de kapstok pakt en zich bukt voor haar wandelschoenen. Ze gaat met haar trouwe viervoeter Barry een eind lopen langs het IJsselmeer, Judith loopt deze route dagelijks. Het is een prachtige route die overgaat in een vogelreservaat en bossen. Ze lopen net zo lang langs het IJsselmeer tot ze het bos hebben bereikt. Als Judith, Barry roept springt hij vrolijk tegen haar op. Barry is een kruising tussen een Labrador en een Boxer. Judith heeft jaren last gehad van haar speciale gaven. Haar paranormale ervaringen zijn haar soms wat te veel. Ze voelt zich veilig met Barry, de hond voelt feilloos aan, wanneer er iemand uit de geestenwereld aanwezig is. Barry volgt in het dijkhuisje de onaangekondigde gasten als ze spulletjes verschuiven. Barry begint dan altijd te blaffen en waarschuwt Judith. Ze vormen daardoor een prima team. Hun wandelingen geven rust. Tijdens deze wandeling lopen ze over de dijk die prachtig groen van kleur is. De weide staat vol met  schapen, de schapen zijn nieuwsgierige dieren. Eerst komen ze kijken wat we daar komen doen. Barry blaft en de schapen rennen zo hard als ze kunnen naar de andere kant van de dijk. In de verte ziet Judith de eerste rij bomen van het bos. Aan het begin van het bos staat een grote zendmast die omsloten is door een hoog hek. Barry en Judith lopen samen het bos in. Judith kijkt op naar de hoge bomen die vol zitten met grote dikke kraaien die driftig tegen elkaar aan het krijsen zijn. Het bos staat er weelderig bij, de bomen en bladeren zien er gezond uit, en de dauw stijgt naar boven door de warmte van het zonlicht. Ze lopen steeds dieper het bos in langs recht uitgegraven beekjes. Langs één van de beekjes ziet Judith een ijsvogel op een tak zitten, boven het water. Het vogeltje jaagt op kleine visjes die langs zwemmen. Samen met Barry gaat ze zitten in het gras, Barry kruipt heel dicht tegen haar aan, en legt zijn kop op haar schoot. Ze kan van deze plek de vogel perfect observeren. Ze kijkt ingespannen naar elke beweging van de vogel. Doordat ze zo ingespannen naar één plek kijkt valt haar iets op. Aan de andere kant van de beek glinstert er iets in de aarde, precies naast het takje waar de ijsvogel zit. Als het vogeltje weg vliegt besluit Judith om te gaan kijken wat ze gezien heeft. Samen met Barry loopt ze langs de beek tot ze kan oversteken. Dan lopen ze weer terug naar de plek waar het vogeltje zat . Ze zakt door haar knieën in het gras en gaat op haar buik liggen, ze hangt over de rand. Ze ziet door het heldere water visjes zwemmen, voorzichtig punnikt ze in de aarde naast het takje. Ze voelt dat het een soort ring is en graaft het voorzichtig uit, en veegt de aarde ervan af. Het is een heel opvallende ring en het heeft een inscriptie. Op de ring staan drie zwarte driehoeken gegroepeerd als een groepje. De ring wordt door een dikke zwarte lijn in twee delen verdeeld. Onder de dikke zwarte lijn staat een krul, vier zwarte stippen, en lijnen die op water lijken. Ook komen de driehoeken er weer in voor. Barry begint erg te blaffen en springt met zijn voorpoten op de rug van Judith. Ze draait zich om en stoeit met haar hond door het gras. Als ze uitgespeeld zijn, staat ze op. Ze zegt tegen Barry: “kom lieverd we gaan weer naar huis”. Ze lopen langs de beekjes weer terug naar de dijk. Ze zijn nog niemand tegengekomen. Het bos heeft een slechte reputatie, het staat ervoor bekend dat je er niet altijd levend uit komt. Alle bewoners van de dorpen om het bos heen weten dat hier duistere dingen gebeuren. Het gerucht gaat dat er twee vrouwen zijn begraven. Judith loopt naar de rand van het bos waar de weg begint. Er komt net een zwarte Volvo aanrijden met één persoon achter het stuur. De auto remt af en de man kijkt Judith recht in haar ogen aan. Het is een slanke man met kort grijs haar. Judith kent deze man uit één van haar dromen, ze schrikt. In die droom was ze op de vlucht voor deze man. Barry begint te blaffen naar de auto. De man rijdt door maar Judith is daar niet gerust op, geschrokken versnelt ze haar passen over de weg heen. Pas als ze boven op de dijk loopt is ze weer de oude. De droom heeft ze een tijd geleden gehad. Ze droomde dat ze oog in oog stond met deze man. Daarom herkende ze hem ook. Ze was in haar droom op de vlucht, maar werd wakker halverwege. De volgende dag wist ze nog precies hoe hij eruitzag. Ze zou hem zo weer herkennen. Samen lopen ze over de dijk weer terug, onder aan de dijk loopt de weg. Halverwege de route begint het behoorlijk warm te worden, de zon staat nu hoog aan de hemel. Vanuit het niets wordt ze overvallen door een aanwezige energie die vorm aanneemt van een jonge vrouw. Ze vertelt haar iets over de ring die ze gevonden heeft.  Samen gaan ze in het gras zitten en Judith bekijkt de ring aandachtig. Barry begint erg onrustig te worden en springt tegen haar op. De angst is verdwenen, Barry haalt haar terug uit haar seance, ze aait de hond, en Barry geeft haar een lik in haar gezicht. Als ze bij het dijkhuisje aankomen, loopt Judith meteen naar de keuken om drinken te pakken. Voor Barry vult ze een grote bak met water. Barry heeft ontzettende dorst en drinkt bijna zijn hele bak water leeg. Ook Judith hangt met haar mond aan de kraan, Ze pakt de ring en houdt deze in haar hand. De ring is zo smal, het past alleen maar aan haar pink. De inscriptie laat haar denken aan hiërogliefen, ze heeft geschiedenis gestudeerd en herkend de betekenis van zwarte driehoeken. De zwarte driehoek werd gebruikt tijdens de tweede wereldoorlog. Hieronder vielen werkweigeraars, dienstweigeraars, prostituees, alcoholisten en veel niet tot arbeid in staat zijnde zwakzinnigen. Zigeuners kregen aanvankelijk ook een zwarte driehoek. Judith voelt dat de ring van meerdere mensen is geweest, de zwarte stip op de ring staat symbool voor bescherming tegen het boze oog. Dit wil zeggen dat je beschermd wordt tegen kwade ogen. De ring zal de drager beschermen tegen alle blikken van mensen die kwaad in zin hebben, daar valt  jaloezie, ongeluk, schade en geweld onder. De horizontale lijntjes lijken op golven en water. De ring verteld zijn eigen geschiedenis, die nacht droomt Judith over de ring en ziet een tengere jonge vrouw. In haar armen houdt ze een baby. Ze loopt door de straten van Amsterdam en gaat door een grote open deur een koepelvormige kerk in. Judith ziet dat de vrouw niet meer loopt maar ligt opgebaard samen met de baby. Als Judith wakker wordt voelt ze dat ze doorweekt is van het zweet. Het is vrijdagochtend en ze besluit om het weekend door te brengen in Amsterdam. Ze belt het Marriott Hotel om een kamer te huren. Er zijn nog enkele kamers beschikbaar. Uit haar werk gaat ze met het openbaar vervoer naar Amsterdam. Ze heeft met de buurvrouw afgesproken, dat Barry bij haar mag logeren. Het is rond een uur of zes als Judith over het Leidseplein naar het hotel loopt, Judith geniet van de avondzon en de gezelligheid van Amsterdam. De terrassen zitten vol met toeristen die zich te goed doen aan drankjes en hapjes. Als ze over de brug loopt ziet ze de ingang van het vondelpark. Ze loopt naar de ingang van het Marriott Hotel, in haar gedachte denkt ze aan haar droom. Het hotel is lelijk en grillig, de kerk uit haar droom was prachtig geweest. Na ze heeft ingecheckt loopt ze naar haar kamer op de begaande grond. De energie die Judith voelt van deze plek is heel duidelijk aanwezig. Ze pakt haar weekendtas uit en legt de ring op het nachtkastje. Het verleden en het heden lopen door elkaar. De energie van de moeder met haar kind is bijna tastbaar. Die nacht droomt Judith weer, het is oorlog en er wordt hongergeleden in Amsterdam. Ze ziet chaos en verwarring en mensen die druk op zoek zijn naar eten, gaarkeukens en grote pannen die buiten staan en leeg zijn, en kinderen die met lepels het laatste restje eruit schrapen. De droom gaat als een film aan Judith voorbij, zij maakt geen deel uit van de droom , ze staat er als toeschouwer naar te kijken. Dan ziet ze een jong gezin, de man wordt met bruut geweld door de soldaten meegenomen. Geschopt en geslagen want hij verzet zich hevig, er wordt een pistool op zijn hoofd gericht. De jonge moeder huilt en houdt haar kind stevig tegen zich aan. Als Judith wakker schrikt uit haar droom is de kamer gevuld met het licht van de maan. De stralen vallen op de ring die op het nachtkastje ligt, Judith beseft dat de ring van de jonge vrouw is geweest. De symbolen vertellen het verhaal van haar man die is afgevoerd naar een werkkamp in Duitsland. De man was een werkweigeraar, en daarom had hij zich hevig verzet. Het verhaal van de ring wordt steeds duidelijker voor Judith. De vrouw had de hongerwinter niet overleefd en daarom lag ze opgebaard in de kerk. Aan het ontbijt in het hotel denkt ze heel diep na over deze ervaring. Ze besluit te gaan winkelen in Amsterdam. Het is een drukke gezellige dag maar Judith besluit weer terug te gaan naar haar dijkhuisje. Ze beseft dat ze niet de juiste energie heeft gevangen. Het is maandagmiddag en Judith is net terug van haar werk. Voor de deur staat een politiewagen, en er staan twee rechercheurs voor de deur. Bedachtzaam kijkt ze de twee mannen aan. Goedemiddag zegt één van de rechercheurs: “mogen wij u een paar vragen stellen”. Natuurlijk:” zegt Judith”. U loopt dagelijks de route langs het IJsselmeer naar het bos verderop. Heeft u wel eens wat vreemds opgemerkt. Nee, zegt Judith maar ik heb wel een paranormale gave. Maar ik denk dat u daar niets mee kunt. Waar bent u naar op zoek zegt Judith, we zijn geruchten aan het onderzoeken. Wij houden het bos al maanden in de gaten. Wie erin gaat en wie eruit komt en dat vooral op doordeweekse dagen. Dan zegt Judith: “ ja dan is er niemand in het bos” ik heb de geruchten ook gehoord. Judith zegt: “komt u even binnen”. Ze pakt van haar bureautje de gevonden ring en vertelt waar ze hem gevonden heeft. En de betekenis van de inscriptie en haar speurtocht door Amsterdam. De politie wil graag dat ze de plek in het bos voor hun aanwijst. Natuurlijk:” zegt Judith “ ik ga met jullie mee. Is het goed dat ik mijn hond meeneem. De politieagent vindt dat geen probleem. Als ze bij de beek aankomen en de plek waar het ijsvogeltje zat, spant de politie een lint. Er zal op de plek gegraven gaan worden. De agent zegt: “het is goed mogelijk dat de dader hier regelmatig terugkomt”. Dat past helemaal in het gedrag van een psychopaat. Er gaan een aantal dagen voorbij en Judith is weer bezig met cliënten die een reading van haar willen. Het is vrijdagochtend vroeg als Judith haar jas van de kapstok wil pakken om met Barry te gaan wandelen. Door het raam van haar deur ziet ze iets verontrustends het is de zwarte Volvo. Ze besluit niet te gaan wandelen want het is de man die ze in haar droom heeft gezien. Er zit niemand in de auto, dat maakt haar nog zenuwachtiger. Barry kwispelt en komt naast haar staan. Ze pakt haar telefoon voor het geval ze alarm moet gaan slaan. In haar droom stond de man heel dicht bij haar, ze weet dat ze gevaar loopt, en belt de rechercheurs. Niet veel later wordt een man opgepakt die zich schuilhoudt op het pad wat Judith elke dag loopt. De man is een bekende van de politie en levensgevaarlijk. De droom was een voorziene droom geweest, die haar beschermd heeft tegen het boze oog. Later die week staat er in de krant dat in het bos de overblijfselen zijn gevonden van een jonge vrouw die al heel lang vermist wordt. Het is een plek waar niemand verwacht om haar te vinden, ze woonde namelijk niet meer in Noord-Holland. De ring die Judith gevonden had, was een erfstuk van haar moeder, de energie van de ring was zo sterk geweest het had Judith naar zich toe getrokken. De dader stond nog niet bekend als serie moordenaar. Hij had haar vermoord en verplaatst naar het bos. Als een roofdier ging hij te werk, ook Judith had hij op die manier willen overvallen. De dader observeerde eerst zijn slachtoffers. De dagelijkse wandelingen naar het bos had hij gezien als mogelijkheid om haar te vermoorden. Hij koos willekeurige slachtoffers uit en reisde door het hele land. Vermoorden dan vrouwen en begroef ze op plaatsen waar ze niet woonde. Judith had zijn slachtpartijen kunnen stoppen met hulp van de geestenwereld.