De bruidsfoto’s

Het is vandaag woensdag 23 juni 2021, een stralende dag met veel zon, een echte stranddag. Trees geniet van haar drankje dat ze nippend opdrinkt in haar strandstoel. Ze is een oudere dame maar ziet er nog jong uit, ze heeft prachtig mooi lang donkerbruin haar. Nu ze wat ouder is moet ze het veel vaker borstelen. Ze is ervan overtuigd dat het dan beter in conditie blijft. Voor ze naar het strand is gegaan heeft ze eerst in Alkmaar gewinkeld, Trees is dol op mooie kleding en tassen. De laatste jaren is ze vaak heel ziek geweest omdat ze corona heeft gehad, en daar heeft ze nog steeds veel last van. Ze moet rondkomen van een kleine uitkering en al haar geld gaat naar de huur en energie kosten. In Alkmaar heeft ze een prachtige winkel van het leger des heils gevonden. De kleding en tas die ze gekocht heeft bekijkt ze aandachtig, ze pakt de prachtige handtas en maakt deze open. Tot haar verbazing vindt ze in de tas een envelop met daarin twee foto’s van een mooie jonge vrouw in een bruidsjapon, weemoedig kijkt ze naar de foto’s, en vraagt zich af waarom ze in de tas zijn blijven zitten. Trees gooit bij haar vertrek van het strand de envelop weg in de vuilnisbak. Ze vergeet de foto’s en rijdt terug naar haar kleine dijkhuisje aan het IJsselmeer. De weken verstrijken en ze is druk bezig met haar prachtige tuin vol met kruiden en wilde bloemen. Dan hoort ze in de verte haar naam die geroepen wordt. Ze kijkt op en ziet de buurvrouw die vrolijk naar haar staat te zwaaien. Ze roept “hoi trees”  Trees zegt: “goedemorgen”,  en  springt op, ze voelt zich wat licht in haar hoofd en ze is kortademig toch loopt ze zonder iets te laten merken, vrolijk naar de buurvrouw toe. De buurvrouw hangt over het tuinhek. Ze lacht en zegt wat een prachtig weer is het vandaag. Je zou met gemak, de hele dag in je tuin kunnen vertoeven, in haar hand heeft ze een envelop. O, Dank je wel zegt trees en ze pakt de envelop aan. Ze maken even een praatje over de prachtige bloemen en kruiden in de tuin. Trees plukt een grote bos bloemen en geeft deze aan de buurvrouw. Ze straalt van geluk en ruikt aan de bos. Als trees onder haar boom gaat zitten kijkt ze in de envelop en tot haar verbazing ziet ze de foto’s die ze heeft weggegooid. Ze zegt: hé Buuf hoe kom je aan deze envelop? Judith zegt, de envelop lag tussen de reclameblaadjes bij je voor de deur! Oké zegt trees, dank je wel dat je de envelop even komt brengen. Judith neemt de reclameblaadjes altijd mee. Er staan vaak kortingsbonnetjes in. Dan vanuit het niets zegt de buurvrouw: “ het leek net of iemand mij vroeg of ik de envelop aan jou wou geven. O, zegt trees “ verbaasd, heb je dat wel vaker” dat soort ingevingen. Ja, dat heb ik heel vaak, het lijkt dan net of ik iets voel of hoor. Dat is best wel vervelend want je wordt gauw bestempeld als een zweverig vreemd mens. Judith zegt: “ daarom praat ik er bijna nooit over”! Trees vraagt of de buurvrouw bij haar aan tafel wil komen zitten, onder de boom, in de tuin, en legt de foto’s voor de buurvrouw neer. Ze kijken naar de foto’s en voelen een zacht briesje. Trees zegt tegen Judith heb je zin in een zelfgemaakte kruidenthee. “Heerlijk zegt de buurvrouw” en trees loopt snel naar haar kleine bijkeukentje en vult haar waterkoker met water. Op de vensterbank staan allerlei potjes met gedroogde kruiden. Ze vraagt aan de buurvrouw wat voor thee ze lekker vindt. De kamillethee heeft de voorkeur. De bloemen komen uit de tuin en zijn met zorg gedroogd. Met het theeblad en met twee theeglazen komt trees weer naar de tuintafel. De buurvrouw zit wat ongemakkelijk te draaien op haar stoel. Trees vindt dat ze er opeens heel erg wit uit ziet. Gaat het goed met je buuf? Ze zet het theeglas voor haar neer en kijkt haar onderzoekend aan. Nee, het gaat niet goed met me, er is iets met die foto’s. Er is iets gruwelijks gebeurt, als ik ze aanraak dan voel ik intens veel verdriet. Trees nipt van haar thee en verteld dan hoe ze aan de foto’s is gekomen. De waarheid vertellen is heel moeilijk voor Trees. Ze loopt niet graag te koop met haar ziek zijn en haar uitkering. Ze vertelt de buurvrouw over het leger des heils en dat ze daar voor weinig geld haar kleren koopt. De buurvrouw kijkt haar aan en zegt ik heb het ook niet makkelijk. Het contact is nog nooit zo goed geweest tussen de twee vrouwen. Doordat ze zich niet meer ongemakkelijk voelt vertelt ze de buurvrouw van haar mooie tas. En de foto’s die ze gevonden heeft. Dan verteld trees haar dat ze de foto’s op het strand heeft weggegooid en dat ze het super vreemd vindt dat ze nu weer op haar deurmat liggen. De buurvrouw kijkt haar heel doordringend aan en zegt “ we moeten iets doen met deze foto’s”. Ik voel dat er iets mee is, trees kijkt haar fronsend aan. Ze zegt “zullen we ze weer weggooien en dan kijken wat er gebeurt? Terwijl ze dat zegt, ziet de buurvrouw een gestalte verschijnen die naast trees gaat staan. De buurvrouw zegt met trillende stem: “er is iemand verschenen en die staat nu naast je”. Hoe bedoel je zegt Trees, er staat een schim naast je. Het weggooien heeft geen zin! De sfeer in de tuin is veranderd, de energie van de schim neemt vorm aan, het is een jonge vrouw in een trouwjurk. De buurvrouw wordt door de schim aangesproken. Ze is in een diepe seance en verteld hard op wat ze ziet en hoort. De buurvrouw beschrijft een parkachtige tuin met een groot statig wit landhuis. Het huis wordt al eeuwenlang bewoond door de familie van de overleden bruid, het waren notabelen geweest. De buurvrouw ziet een statige gevel die de rijkdom van hoorn weerspiegelt uit de gouden eeuw. Ze wordt door de jonge bruid meegenomen door hoge, sfeervolle vertrekken en ze ziet de bruid lopen door de achtertuin naar een romantisch zomerhuis, het is aangekleed met versiering de vloer is van hout en het heeft een balkenplafond. Ook de tuin is versierd voor de bruiloft. De  jonge bruid neemt de buurvrouw mee naar de tweede verdieping van het huis. Ze ziet een schitterend appartement dat voldoet aan elke eisen van deze tijd. Het werkelijke geheim van de schim is alleen bij de buurvrouw voelbaar. Binnen dit monumentale huis betreedt ze een andere wereld, ze bevindt zich in de 17e eeuw. De hoge hal heeft een marmeren vloer en de wanden hebben wanddecoraties. In de woonkamer pronkt een marmeren schouw, in de stijl van Lodewijk de 14e. De plafonds hebben ornamenten en er zijn houtsnijwerken in de lambrisering. Als de buurvrouw uit het raam kijkt ziet ze de Gouw. De buurvrouw weet dat de Gouw het oudste deel van Hoorn is. Ze heeft op school geleerd, dat het vroeger binnenwater was. Hoorn had zich tijdens de VOC-tijd ontwikkeld als een belangrijke havenstad ,en werd in 1584 gedempt dit was tevens het jaar dat Willem van oranje werd vermoord op 10 juli. Het was in die tijd een levendige havenstad. Waar schepen hun lading kwamen legen in de vele pakhuizen rond de haven. De achtertuin van het landhuis laat je denken aan een privépark. Er zijn prachtig aangelegde terrasjes en perken. Het zomerhuis heeft een glazen uitbouw met een sprookjesachtige veranda, er is een charmant prieel met indrukwekkende bomen die in de avond prachtig verlicht zijn. Alles is klaar voor een uitgebreid feest. Trees luistert naar de buurvrouw en het is of ze reist door de “tijd”. Dan ontwaakt de buurvrouw uit haar seance. Ze zegt “ik ben uitgeput”. Trees is zwaar onder de indruk van de buurvrouw, in het gesprek dat volgt maken ze de afspraak om samen naar hoorn te gaan. Trees schenkt nog een geurig kopje kruidenthee in. De twee vrouwen zitten nog vrij lang met elkaar te kletsen in de tuin. Ze stopt de foto’s weer in de envelop, en legt de envelop tussen de bladzijde van haar boek wat ze aan het lezen is. Er gaan enkele maanden overheen en Trees is de foto’s compleet vergeten. Ze probeert haar leven weer op de rit te krijgen, ze is in  behandeling om haar covid klachten aan te pakken. Ze krijgt fysiotherapie, oefentherapie, ergotherapie, diëtetiek en logopedie. Trees heeft het nog steeds erg benauwd en kan zich nergens lang op concentreren. Ze heeft last van vermoeidheid en spierpijn ook haar geheugen is niet meer wat het voor covid was. Ze ervaart beperkingen met traplopen en kan al een hele tijd zelf geen boodschappen meer doen. Judith is haar beste vriendin geworden, ze helpt Trees met boodschappen doen en huishoudelijke klussen. Het begint alweer herfst te worden, de bladeren beginnen alweer bruin en geel te worden. Het is een stralende herfst morgen als Judith vraagt of ze zin heeft om te gaan winkelen in Hoorn. Trees heeft al jaren een klein autootje dat nu vergoed wordt als ze erin wil rijden. Ze is nog zo ziek van de covid die ze gehad heeft. Maar dat weerhoudt haar niet om te gaan autorijden. De autorit is heerlijk ze rijden langs het IJsselmeer zo Hoorn binnen en parkeren de auto in de mooie oude haven van hoorn. Trees heeft een rollator mee waarop ze af en toe kan gaan zitten. Ze passeren een historisch deftig pand met rechte kroonlijst. Het is het huis wat Judith in haar seance heeft gezien. Als ze samen naar binnen kijken zegt Judith: “de inrichting is precies als in mijn seance”. Dit is het huis van de jonge vrouw op de foto. Dan zegt ze: “ik ga eens aanbellen”. Het duurt een hele tijd voordat de deur wordt open gemaakt. Er verschijnt een oudere dame in de deuropening. Vriendelijk zegt ze: “ wat kan ik voor jullie doen”. Trees kijkt super verlegen naar de vrouw, ze weet zich geen houding bij deze vreemde situatie. Judith neemt het woord en zegt: “mag ik zo vrij zijn om u wat vragen te stellen”. Natuurlijk zegt de oudere dame in de deuropening. Judith vertelt dat ze een vreemde gaven heeft om te kunnen praten met overledenen. Heeft u een dochter die is overleden? De oudere dame wordt emotioneel en zegt ja, mijn oudste dochter is twee jaar geleden overleden. Trees geeft de envelop met de foto’s aan de oudere dame. Als ze in de envelop kijkt lopen de tranen over haar wangen. Ja, dit is mijn dochter! De oudere vrouw nodigt beide dames uit om naar binnen te komen. Ze lopen door de hal en keuken naar de grote tuin. Ze gaan zitten voor het zomerhuis onder de veranda. Judith vraagt of de oudere dame contact wil met de geestenwereld. De oudere vrouw veegt haar tranen weg en zegt dat ze het goed vindt. Judith legt de oudere dame uit wat een seance inhoudt en begint contact te leggen met haar dochter. Uw dochter zegt dat ze u ontzettend mist, en heeft spijt van haar slechte beslissingen en vraagt om vergeving. Even lijkt het of de oudere dame een hand voelt die over haar wang strijkt. De oudere vrouw zegt tegen Trees, het is net of ze afscheid van me neemt. Dan zegt de oudere dame: “het is goed zo lieverd, je hoeft hier niet langer te blijven” Tijdens de seance ziet Judith de jonge vrouw weg lopen van het zomerhuis. Ze draagt geen trouwjapon meer, ze draait zich om en zwaait. Judith ziet dat er een fel licht om de jonge vrouw verschijnt ze verdwijnt in het niets. De oudere dame is heel erg onder de indruk van de gebeurtenis. Ze zegt ik heb me alles zo kwalijk genomen, ik dacht dat het mijn schuld was dat ze uit het leven is gestapt. De tranen biggelen over haar wangen. Maar nu weet ik dat het goed zit. Ik kan weer verder met mijn eigen leven, het is goed zo! De oudere vrouw kijkt Trees aan en zegt: “ik wil graag dat we contact samenhouden”. Over een aantal weken ga ik naar mijn appartement in Italië. Het zou goed voor je zijn om te overwinteren in zuid- Italië. Het klimaat zal je helpen om verder te genezen. Trees weet niet wat ze moet antwoorden. Ze kent de oude dame pas een uur. Judith kijkt Trees aan en zegt: “je moet dit zeker gaan doen”. Dit is geen toeval het moet zo zijn.